نامه ای برای غزل:(م.نگین تاجی) 

گِلی کردی وُ گفتی دل گرُهته

وَ دهسیت ای سفر مشکل گِرُهته

غزل سی مُو دَ نیگَی تا بسوزُم

سراغی نیگری وَی حال و روزُم

اگر ایخی بری حرفی نیارم

اما ویس تا   بگم و روزگارم

اگر بی دل غزل سازی نیاره

اگر   عشقم  دَ آوازی    نیاره

گمون کردی که مهرم سرد ویبو

رفیق  عشق   تو نامرد   ویبو

گمونت بد گمونی بی عزیزم

مو ایخواسم غمَ صحرا    نریزم

مو هم طاقت نیارم دیرَت ابوم

صدقی بُرگِ مث شمشیرت ابوم

خدا دونه که ماتم رهمَ بهسه

غمِ نونل پتی سر دل نشهسه

تو خت دونی نه مرده ی او وُ نونم

غم عشق تو بی که ایکه غزونم

تیل کالت دوتا کاسه ی عسل بی

کمون برگلت ضرب المثل بی

پسینی که تیت من ره ولم که

یه کیشی وم کشی و باطلم که              

مث مشق دبستانی   خطم زی

خوتم املا گرهتی  غلطم زی

و درگاه روندی  و  ور  پیچناییم

و   کیفار   دو  برگت   پیتناییم

دو تا ورمه ی پلت مث دار ونامه

و هر جا   ایروم   سایت   نهامه

دلم  سر کیچه  سر گردونت ایبو

و پا  بوست  ایا  قربونت   ایبو

تموم کیچه بَی خرسُم تر   ایبو

زمهسون   تیم   عاشقتر  ایبو

اگر سی تو د نیگم شعر    نازی

اگر   بَی  تو  ندارم  عشق بازی

بیون درد فقیری عشقَ خو که

مِنَ   مِن  وُرد  بدبختی  ولو  که

فلک از نو دوباره بونه کرده

غم اورده من ای دل حونه کرده

دَ نیسازه زمین بی حال زارم

زمونه ی بی وفا که تهلخوارم

زمسون برفَ بارم کرد و کشتم

یه تربه شرمساری بهس و پشتم

شمر سوم وستم سر گرده وابی

چویل عاشقی پژمرده وابی

تو نونی گرگ سرما جون گرهته

             تغرس غم و ای سامون گرهته                       

تو نونی درد بی نونی چه سخته

امیدَ خیم آخونی چه سخته

نشهسن سر گلیم سرد  و نم دار

زدن کرکیتَ سینه ی سردتمدار !

من ای ده نوم آزادی  دَ    ننگه

خره ی کفتارِ وُ نبده ی   پلنگه

خدا روز خشی وی ده نمُنده

کلا سه هم وَ پیز ایما نَخُنده

تموم کیچه پامال گراز ه

جهالت پشت تاپو سر نمازه

صدَی خرس ستمگر گوشَ کر که

عدالت مرد و آزادی سفر که

تموم برگِ ای دارل تکهسه

کَرَه ی انصاف آبادی شخهسه

یکی مال یتیملمون خرده

گلش پرزین اوشامون چرده

اگر بی دل غزل سازی نداره

اگر عشقم د آوازی نداره

گمون کردی که مهرم سرد وایبو

رفیق عشق تو نامرد وایبو

گمونت بد گمونی بی عزیزم

مو ایخواسم غمَ صحرا نریزم

اگر نیگم غزل راهی ندارم

                به غیر از مثنوی آهی ندارم                      

بیون شو سهیه وُ تیفون درده

من ایده حونه یِ دل برد برده

تغرس ماتم ایباره وری گل

قلم سر حق کشیده دهس باطل

تموم عشق ای ده نَ دزیدن

عبی دینَ وری باطل کشیدن

کله شرعی نهانُ ور کشیدن

وَ حکم پیکشون دلم بریدن

یکی تشنه یکی گسنه یکی لخت

یکی جومه ی حق سی باطل ای دُخت

یه بر محتاج نون و شوم شوین

یه بر تشنه ی حکومت و چپوین

بیو روزه ی سکوت بشکنیمو

بهون ظلم و َای ده ورکنیمو

دعا سیم کو که شاید واگر آبو

که شاید شویل سه آخر آبو

خدایا کوچنی مَ  تو وَ خویی

تو هم مث کهخدا تشنه ی چپویی

خدایا اسب برنومون دز بُ

دو باره تشک افتومون دز بُ

کُتو اومه  وَ نو ورتشکنامون

ز من بند کمرمو،  اشکنامون

ذره ی غیرت من ای ده دَ نیسی

گمونم مرد زونی سه دَ نیسی

غلط کردم خدا  ! مم بی گنایم

موهم بنده ی تونم بهسه ی دعایم

پرون غیرتم بهسه ی قضایه

دو دهسم رو وَدرگاه خدایه

تو نه دامَ حق مریم کوهزاد

تو نه دامَ کلند عشق فرهاد

تو نه دامَ کمون و تیر آرش

تو نه دامَ حق خون سیاوش

تو نه دامَ حق خرسل  فقیرل

تو نه دامَ گریوی دل اسیرل

تموم گرگل وی ده ودر کن

گله ی کفتارَ  وی ده درودر کن

اگر کِردی وُ دییُم مِردِ کاری

اگر نییُم بیون بردی نیاری

غلط کردم خدا! تَم بی گنایه ی!!

تو هم پشتیر پرون کهخیایه ی!!؟