شعری که سال ها دنبالش بودم .لریه اما درد دله منه

***هر چه ایگم بی خیالش بی خیالش نیترم

هر چه ایخوم کم بگردم دورو بالش نیترم

هرچه ایخوم ول کنم ایبار دنبالش نرم

 تا ایا وخاطرم خرس زلالش نیترم

***درس موقـی درو زونیمه زیرن
شكال بورجـون جونیمــه زیرن

نشسن روبروم بینوی خلایق
وبرنـــو ترك پیشو نیمــه زیرن

***ایقدر وو تیلت خاطره دارم که نگو

ایقدر وی تیلم سی تیلت خرس بوارم  که نگو

سر امتحان عشق , ار تو معلم وابی

امتحان ار بگری بیس بیارم که نگو

و بیابون بلا برد غمت , سینم سهت

و زر ضربیلت مو او عمارم که نگو

دیت دلش ایخو بیایم و سلامی بکنم

چه کنم که بوت نشهسه من کشارم که نگو

***زیر بارون نگاهت بس که خیس وابی دلم

پی پتی سر تش بگردم دل هنی هم سردشه ...

***اگر تش سرخ بنن سر زبونم

ز ریشه ورکنن ده تا نخونم

و یا غلطم برن سر خار گینه

عزیزم نیترم دیر وت بمونم

***گل خنده سر لوم نیکنه بازی چه کنم

خرسل امشو دلم نیکنه راضی چه کنم

من تابوت که ایرم سر دست تیه کال

گوش کو و او لیکه تاکی که ایایه من مال

مو که دلسوز نیاشتم بگه بینم یه کیه

کاش دلدار بیونه اثربی کسیه

 سر قبر من بیبخت پسینی بنشی

تا بوینی که من قبر هنی ایزنه فریاد کسی

اگه ایدوخت و زلفش کفن درسمه

غم سهراب کم ایبی و د نیکشت رسمه